Als ik z’n 500 meter heb gewandeld bemerk ik dat ik door mijn mond moet gaan ademhalen en ik heb nog steeds mijn verdenking van een slaapapneu. Dus vandaag goed voorbereid naar de KNO-arts in het Bravis streekziekenhuis. Beide klachten uitvoerig besproken. Ook natuurlijk mijn brughoektumor operatie in het EMC want alle klachten zijn gestart na deze operatie. Eindelijk een arts die mijn klachten serieus neemt en niet gelijk toewijdt aan mijn depressie maar dit ook niet als gevolg.
Mijn neus werd als eerste onder de loep genomen, want er zat duidelijk iets mis. Logisch want het linkerdeel van mijn neus functioneert niet door mijn aangezichtsverlamming. Ook de inwendige delen van mijn linkerneus gat (neuskleppen en slijmvlies) functioneren gewoonweg niet. Ik heb de pech ook nog dat mijn septum (neus tussen vleugel) naar links afwijkt zodat ik simpelweg niet door mijn linkneus gat kan ademhalen. Dat ik naar lucht snakt tijdens lopen en wandelen is dan logisch en tijdens het slapen hetzelfde probleem geeft.
Probleem 1 kan verholpen worden daar een neusoperatie, dat wil zeggen een klein stukje van het septum en neuskleppen af zodat altijd alles open staat. Het is een makkelijke operatie, maar het is wel twee weken echt afzien. Dit omdat je in die periode zo goed als helemaal niet door je neus kan ademhalen. Nou als dat mijn kwaliteit van leven zou verbeteren gelijk inplannen. Weet je het zeker vraagt de KNO-arts, JA geen twijfel mogelijk.
Probleem 2 (de slaap apneu) ze sluit het niet uit, met alle klinische klachten die ik ervaar van moeheid en slecht slapen. Dat wil zeggen dat mijn slaap kwaliteit slecht is en door mijn aangezichtsverlamming de kans heel groot is dat ik een slaapapneu heb. Het is zelfs mogelijk dat ik twee verschillende vormen heb osas en csas. Er is maar 1 manier om hier achter te komen en dat is een slaap onderzoek in het ziekenhuis. Plan maar in zou ik zeggen, een nachtje meer of minder in het ziekenhuis maakt dan ook niet meer uit.
474 views
