Het zweet was net opgedroogd en ik werd weeral binnen geroepen bij de cardioloog voor de beoordeling van de test. Ze wilde natuurlijk van mij horen waarom ik bij haar zat, want ze vond mij te jong voor hartklachten. Das ook weer een opsteker, haar vertelt over de moeheid die ik ervaar op de dag dat daardoor mijn revalidatie verslechterd en dat ik de laatste periode steeds meer pijn op de borst aan het krijgen ben. Dit had ze natuurlijk al gelezen in mijn dossier, want de revalidatiearts had mij niet voor niet doorgestuurd.
Ze bekeek de uitslag van de test, dat was dus niet helemaal goed wat ze niet helemaal verwachte en ikzelf ook niet. Mijn hart had tijdens zware inspanning zuurstoftekort, dat is natuurlijk niet de bedoel en zou wel eens de oorzaak van de klachten kunnen zijn. Na het beluisteren van mijn hart op ruis door de cardioloog wilde ze toch verder onderzoek. Want op mijn leeftijd zou dit niet naar voor mogen komen. Ja Hoor, heb ik weer dacht ik.
Ze ging op zeer korte termijn een echo laten inplannen om naar mijn hartkleppen te laten kijken en naar de belangrijkste hartslag aderen (o.a. in de hals). Ook ging ze een hart MRI laten inplannen, dit zou wel een dag opname gaan worden. Toch meer goed om een beetje door te duwen bij de revalidatiearts anders had ik hier nooit gezeten. We kunnen ons niet voorstellen dat er iets aan de hand zou zijn, maar we hebben het wel 100% zekerheid nodig. Dit kan er ook nog wel bij dacht ik bij mezelf, zelfs de fysiotherapeut vond het een bijzondere uitslag.
432 views
