Je loopt niets vermoeden samen met je vriend het ziekenhuis binnen in de richting van radiologie. Dit wordt de eerste kennismaken met de MRI-scan, de vragenlijst die ik over de post had gekregen netjes ingevuld. Allemaal vragen of je metalen- delen/deeltjes in je lichaam kan hebben, nee hoor helemaal niets. Top, je spijkerbroek moet wel uit onder de scan want de rits en spijkers zijn van metaal OhJa.
Ik heb een half uur liggen blauwbekken, met alleen een dun dekentje over mijn benen. (Dit doen we de volgende keer anders zat ik mezelf te bedenken) Je gaat op de tafel liggen, je krijgt natuurlijk oordopjes in voor het kabaal en je hoofd wordt vast gelegd met schuimrubber zodat je hoofd niet kan bewegen en de tunnel in. Na 15 minuten was de eerste serie klaar, das lekker snel. Komt de radioloog naar me toe, we gaan nog even infuus aanbrengen, want we willen nog een scan hebben met contrastvloeistof, ben U daar allergisch voor? Niet dat ik weet zeg ik.
Infuus erin vastgekoppeld aan een apparaat die de contrastvloeistof inspuit. En daar ging ik weer in de tunnel voor de 2de rond van 15 minuten. Klaar, de infuusnaald kon eruit vraagt de radioloog heeft U nu nog een afspraak bij de KNO-arts? Ja zeg ik, heel naïef best fijn alles achter elkaar. (Zij wist natuurlijk al dat het fout zat)
Een half uur later op de afdeling KNO worden we binnen geroepen door de art, ze kijkt al niet geheel vrolijk (ik nog geen idee wat me te wachten stond). Zeg ze, ik zal maar gelijk met het slechte nieuwe beginnen. We hebben een tumor in Uw hoofd gevonden, het goede nieuws is dat hij wel goedaardig is. WAT nog een keer, een tumor in mijn hoofd????? Ze draait haar scherm onze richting op, je kon er niet omheen kijken. Een klein ei in mij hoofd (3.6x2.7cm groot), is dit werkelijk? De focus ging wel gelijk naar het woord goedaardig, veel familieleden zijn al gestorven aan kwaadaardige tumor.
Ze legt rustig uit, dit is een BrugHoekTumor een goedaardig tumor die groeit op de zenuwbaan van gehoor en evenwicht. Het is wel een zeldzame tumor, 1 op de miljoen mensen krijgt hem. Dat heb ik weer, loop ik het ziekenhuis binnen met het idee een gehoorbeschadiging te hebben en ik loop eruit met een mega tumor in mijn hoofd. Ze zegt al vrij snel, hier kunnen wijzelf niets aan doen ik ga je zo snel mogelijk doorsturen naar een academisch ziekenhuis met ruim voldoende ervaring in deze tumor. Ik mijn geval werd dat het Erasmus-MC in Rotterdam.
M’n vriend en ik lopen verdoof naar buiten, je bent dan in een fase van ongeloof niet wetende wat er allemaal op je af komt. Je weet 1 ding, een tumor in je hoofd is niet goed hoe klein of hoe hij deze ook is. Thuisgekomen en langzaam de realiatiet onder ogen zien komt er eerste emotie, wat natuurlijk logische is. (de foto in deze post is van mijzelf)
1.116 views
