Een evenwichtsstoornis is onvermijdelijk met een Brug Hoek Tumor. Dit werd weer eens duidelijk bij onze vakantie op de Azoren. Bij lange wandelingen (+/- 4km) loop ik standaard met een wandelstok, dan functioneert de stok als m’n tweede evenwichtsorgaan. Dus ik kan dan zonder probleem om me heen kijken en het spaart energie. Hier in Nederland wordt hoofdzakelijk de lengte van de wandeling aangegeven, op de Azoren definieert men de moeilijkheidsgraad en de gemiddelde duur.
We dachten een leuke tocht gevonden te hebben en het was meer 4 km, dat moet lukken. Helaas hadden we niet gezien dat dit een zwarte route was, we hadden onszelf wel afgevraagd waarom je er 3.5 uur over zouden doen.
Oké, de eerste kilometer ging prima een supermooie omgeving, toen kwamen we in een oerbos terecht met alleen maar een pad met alleen maar grote lava stenen. M’n wandelstok had hier totaal geen nut, want we moesten onszelf aan takken omhoogtrekken om tot het volgende punt te komen. Natuurlijk gaat dan de vermoeidheid flink naar voor komen, dus een aanvaring met een scherpe lavasteen was onvermijdelijk, m’n scheenbeen flink opengehaald. De route wel kunnen volbrengen, totaal uitgeput en maar gelijk een lading pleisters gehaald.
Op een andere dag, we pakken een blauwe route deze moet makkelijk zijn “Helaas”. Op de helft van de route, m’n rechterbeen verliest grip en ik viel achterover een meter omlaag in de struiken. Dan zijn m’n hersenen niet meer zo snel om een tak vast te pakken om de val te dempen. Eindresultaat diverse snijwonden aan m’n rechterhand, gelukkig hadden we nu wel voldoende pleisters bij.
Weer een wijze les, eerst goed de route bestuderen en m’n vriend altijd voorop. We hebben er smakelijk over gelachen, nu kan ik dit gelukken een aantal jaar geleden zou ik mega saggerijnig geweest zijn na dit soort incidenten.
664 views
