Hersenmoeheid of neurofatigue, een onzichtbaar probleem bij veel mensen met een hersenletsel. Ik heb helaas dit probleem ook, chronische moe zijn omdat mijn energie accu kapot is. Dit is iets wat mensen zonder een aandoening moeilijk snappen, ook ik heb hier mee te maken. Als ik/wij al naar een verjaardag, feestje, ect ga dan ben ik meestal al binnen een uurtje of 2 weg omdat op dat moment m’n energie helemaal op is (ga jullie nu al naar huis). Oorzaak bij mij is eenzijdige doofheid, nog maar 1 werkend evenwichtsorgaan, moeilijk kunnen praten door m’n aangezichtsverlamming en dan ook nog een oog wat niet goed functioneert omdat er geen traanvocht mee is.
Wij hebben uiteindelijk besloten om nooit meer naar feestje te gaan en alleen maar met een heel klein groepje (max 4 mensen) te gaan lunchen om even bij te praten. Tijdens een lunch zijn er meestal niet zoveel mensen in een restaurant, zodat ik niet zoveel last heb van geluidsprikkels. Het blijft een zoektocht naar ontspanningsmomenten zonder dat het te veel energie kost voor mij. Naar het theater is ook altijd een uitdading, ik heb inmiddels ondervonden dat een dansvoorstellingen de enige soort voorstelling is wat ik kan volhouden. Er is niet altijd geluid of beweging (snel of langzaam), deze voorstellingen zijn meestal niet uitverkocht, de kunst is ook nog een locatie in de zaal te vinden waar er minimale prikkels zijn (voor mij voorin de zaal).
816 views
