Daar gaan we weer, op naar het ziekenhuis voor een inspanning ECG of te wel fietsen tot je nier meer kunt. Dit was niet de eerste keer, dus de verpleegkundigen hoefden niets uit te leggen. Voor zo een test wordt er altijd gevraagd om in sportkleding naar de functieafdeling te komen omdat het een inspanning test is. Dat is ook wel nodig want je gaat er behoorlijk van zweten, wat ook de bedoeling is natuurlijk. Maar ja, we willen toch weten waar de pijn in de borststreek vandaan kom.
De voorbereiding duurt ruim een kwartier, want ze moeten weer allerlei sensoren aanbrengen op je lichaam om de hartfunctie te kunnen meten. Je krijgt een bloeddrukband om en je moet uiteindelijk ook met een masker op gaan fietsen, zodat ze ook de longwerking in de gaten kunnen houden. Vervolgens moet je gaan fietsen in een continu tempo en zij gaan de weerstand van de pedalen steeds zwaarder maken.
Het is behoorlijk intensief en je moet echt tot het uiterste gaan, ik kon wel merken dat mijn super conditie die ik had ver te zoeken was. De laatste minuut van de test was mega zwaar, duidelijk dat mijn lichaam er moeite mee hand. Het is allemaal voor een goed doel. Het fijne is wel dat ik aansluitend van deze test gelijk een afspraak had bij de cardioloog voor de beoordeling van de test.
399 views
