Afspraak nummer twee vandaag, de ergotherapeut. Wat moet ik mezelf hierbij bedenken, geen idee. Welke vragen zou ik hier krijgen? Uiteraard mijn doelstelling. Nu had de revalidatiearts al iets uitgelegd over ergotherapie. De basis van de fysio gaat meer over de spieren en functies, de ergo gaat over het leren omgaan met je beperkingen en leren omgaan met de energiehuishouding (je defecte accu).
Leren omgaan met je “tijdelijke” of “permanente” beperkingen is natuurlijk wel een psychologisch dingetje. Dat heeft wel even tijd nodig, dus neem daar ruim voldoende tijd voor werd verteld. Het is niet alleen het lichaam moet wennen aan de beperking, maar ook jezelf. Het is ook een kwestie van trucjes aanleren voor handelingen die niet meer vanzelfsprekend gaan. Bijvoorbeeld blindelings de sleutel in het slot stoppen. Dit lijkt zo simpel en je denkt er niet bij na als je hand en arm doet wat hij moet doen. Maar als de fijn motorische functies weg zijn, lijkt het net als een dronken iemand die de sleutel in het sleutelgat probeert te krijgen.
Maar nog een groter probleem, de energiehuishouding. Ik ben snel moe vanwege de 12 uur narcose, voor elke uur narcose heeft je lichaam een maand nodig om van te herstellen. Maar ook, ik mis twee functies in mijn lichaam (gehoor en evenwicht) dit moet nu door de hersenen opgevangen worden. Dit kost mega veel energie en ook de aangezichtsverlamming vergt heel veel energie, zoiets simpels als praten is best een uitdaging als de helft van de mond en wang verlamd zijn. Wil je jezelf verstaanbaar maken moet je goed gaan articuleren, wat ook weer energie kost. Het belangrijkste in dit verhaal is het leren snappen waarom het allemaal zoveel energie kost en dat gaan accepteren.
731 views
