Tien maanden denk je niet aan de tumor die in je hoofd zit, maar in de maand van de controle denk je er toch weer aan. Zou hij nog steeds groeien, staat hij stil of is er krimp te zien. Het blijft altijd meer weer een spannende tijd, zeker omdat in de afgelopen jaren (behalve afgelopen jaar) er altijd groei was te zien. Een MRI-scan moet hier uitsluitsel over geven, de scan begint bij mij een standaard routine te worden. Een formuliertje invullen of er geen metaal in m’n lichaam zit, bij mij wel het geval maar dit is van titanium dus geen probleem in het magnetisch veld van de MRI-scanner.
Omdat ik 1x ruim een half uur heb liggen blauwbekken op de scanner, heb ik gezocht naar een trainingspak waar geen metaal aanzit (dus ook geen rits en metalen uiteinde van het heupkoord), waarmee ik gewoon de scanner in kan. Deze keer de scan niet in het EMC, maar in het MRI-centrum in R’dam vanwege drukte. Dit beviel mij prima, afgezien dat ik 45 minuten erin heb gelegen omdat de laborant niet had doorgekregen via welk machine protocol er gescand moest worden en daarom alle protocollen had gedaan. Des al niet te min, een fijne machine (ruime diameter), hoofdtelefoon op met eventueel muziek erop en minimale wachttijd.
De conclusie deze keer was gelukkig dat de tumor niet aan het groeien is, maar stil staat en dat het duidelijk zichtbaar is dat de bestraling z’n werk doet. Goed nieuws dus en de volgende scan weer over een jaar. Nog wel even een doorverwijzing gevraagd naar de oogarts omdat m’n scleralens nog steeds geen succes is na 2 jaar proberen.
573 views
