Lopen en wandelen in en rond het huis gaat prima, maar buiten naar de supermarkt loop ik alsof ik dronken ben. Ik was al snel over de drempel heen om een wandelstok aan te schaffen. Dit helpt voor mijn slechte balans en mensen kunnen nu zien dat er iets aan de hand is, want de onderdelen die stuk zijn in mijn hoofd zien ze niet. Dus iedereen denkt dat alles super top gaat, DUS NIET. Nu ik met mijn wandelstok loop, komen er ineens van diverse kanten vragen. Iedereen wordt lijkbleek als ik verteld dat ik aan een hersentumor bent geopereerd, men weet dan even niet wat men moet zeggen. Zelfs een kassière van de AH, die vraagt is er iets gebeurd heb je ook al zolang niet meer gezien in de winkel (zeer attent overigens).
Als ik ook bijvoorbeeld met de streekbus naar het ziekenhuis reed, zat ik nog niet of de bus was weer aan het rijden. Nu ik met een stok instap (wel via de ingang bij de chauffeur) wordt er ineens gewacht voordat ik zit, met een wandelstok lopen geeft dus een dubbel positief effect. Maar het is natuurlijk even een psychische schakeling, ik ben nog jong en dan al met een wandelstok moeten gaan lopen is wel een dingetje. Dit is in ieder geval beter en makkelijker als met een rollator over straat te moeten, dit heb ik gelukkig niet hoeven doen alleen maar een paar weken binnenhuis.
528 views
