Om naar huis te mogen zijn er een paar criteria waar je aan moet voldoen. Als eerste moet je het zelf aandurven om naar huis te gaan en ook de mogelijkheid hebben. Want in de eerste maand kun je bijzonder weinig, hoofdzakelijk door de moeheid, slechte balans en in mijn geval slecht zien. Want even een boodschapje doen gaat echt NIET. Naar het toilet gaan lukt nog wel, maar zelfstandig douchen ging bij mij nagenoeg niet.
Dan natuurlijk de medische aspecten, de hoofdwond moet dicht zijn. Je moet zelfstandig naar het toilet kunnen, redelijk goed kunnen lopen met rollator en de techniek van traplopen onder de knie hebben.
En de partner moet het ook aandurven, want je krijgt toch een persoon mee naar huis die goed in de kreukels ligt. We waren en beiden wel over eens dat ik naar huis kon. Rond de middag nog een exitgesprek met de afdelingsarts en naar huis. We kregen natuurlijk nog een lading medicatie recepten mee en een inname schema. Na 8 dagen thuis kon ik bij de huisarts alle krammen eruit laten halen werd er verteld. Zo een klusje word niet door de huisarts, maar door een praktijk ondersteuner gedaan.
Dan komt de eerste uitdaging, meerijden in de auto naar huis (ongeveer 45 minuten). Nou dat was echt niet fijn, we waren de stad nog niet uit en ik had al behoorlijk last van wagenziekte. Even volhouden op de snelweg rijdt het beter en naar recht vooruit blijven kijken. Ook al rij je mee, ik was doodmoe bij aankomst dus gelijk plof op de bank en niets meer doen. Slapen
558 views
