Ondertussen nog steeds tweemaal per week naar fysiotherapie, wat steeds moeizamer gaat want de lichamelijk energie is op aan het geraken. Zelf de fysiotherapeut merkt dit op, vragen we te veel van het lichaam of is er iets anders aan de hand, ben zelf steeds sterker ervan overtuigd dat ik een slaapapneu heb. Maar helaas geen enkele arts neemt dit serieus, wat erg jammer is.
De Fysiotherapeut en ik hebben zelfs vandaag beslist om van 2x per week naar 1x per week te gaan. Voordat mijn lichaam helemaal uitgepunt raakt, want dan zijn we verder van huis. Want de pijn in de borststreek neemt ook alleen maar toe, ik heb dan wel geen uitstraling naar arm of kaak dus symptomen van een hartinfarct is het niet. De fysio ging dit toch maar eens bespreken met de revalidatiearts, want ze had er zelf eigenlijk niet zo een goed gevoel bij. Ik ga alleen maar achteruit op vele vlakken.
Na een paar weken tijdens een therapiesessie kwam ze terug met een antwoord van de revalidatiearts, DEPRESSIE. Tuurlijk dit is het stopwoord van deze tijd zeker. Gelukkig had hij wel een inspanning ECG laten plannen, dat moet uitsluitsel geven of het fysiek of mentaal is. Wat moet je allemaal wel niet mankeren voordat je eens een keertje serieus genomen wordt. We gaan het meemaken en kijken wat er uit de hart ECG gaat komen.
366 views
